马来西亚语语简介

马来西亚语简介

马来语（Bahasa Melayu）属于南岛语系印度尼西亚语族。马来语是马来西亚联邦和文莱的官方语言，也是新加坡的官方语言之一。1945年印度尼西亚从荷兰手中宣布独立以后，印度尼西亚所使用的马来语被改为印尼语。马来语的拼写经历了梵文－阿拉伯文－拉丁文，1904年后，用拉丁字母拼写的现代马来语在马来亚逐步推广。

Bahasa Melayu tergolong jurusan bahasa pulau selatan dan golongan bahasa Indonesia.Bahasa Melayu digunakan di Negara Malaysia dan Negara Brunei Darussalam secara rasmi, Bahasa Melayu juga salah satu bahasa rasmi yang digunakan di Singapura.Pada tahun 1904, Negara Indonesia merdeka dari penjajahan Belanda, Bahasa Melayu digunakan di Indonesia dinamakan sebagai Bahasa Indonesia.

马来语在其自身的发展中经历了很多变化，同时也吸取了很多外来的因素。比如马来语中很多的宗教词语来源于阿拉伯语，因为伊斯兰教是马来西亚的国教，而阿拉伯地区也是信奉伊斯兰教。在法律和科教方面，受英国殖民统治的影响，有许多来源于英文的外来词。例如“警察”这个词：“polis(马) －police(英)”，二者在拼写和发音上差别很小。

Bahasa Melayu mempunyai banyak perubahan dalam perkembangannya, di samping itu, menerima unsur-unsur luaran. Seperti ada banyak perkataan Melayu dalam pihak agama adalah berasal dari Arab,kerana di Malaysia, orang Melayu beragama Islam, di Negara Arab juga. Tapi, dalam pihak undang dan pendidikan,ada beberapa perkataan berasal dari English. Misalnya, perkataan “polis(马) －police(英)”mempunyai sedikit perbezaan dalam ejaan dan lafaz.

马来语中有6个单元音（VOKAL），3个双元音(DIFTONG)，26个辅音(KONSONAN)。马来语没有性、数、格的变化。词根加上前缀，后缀以及词根重叠是构词的主要手段。